Ένα μικρό ταξίδι

Το ταξίδι με τη βάρκα πήρε τέλος. Την είχα βρει να στέκεται στην όχθη της λίμνης και να με φωνάζει. Τριγύρω δέντρα και βουνοπλαγιές, ένα ομιχλώδες τοπίο. Δεν αντιστάθηκα, άρπαξα το κουπί και, σαν να ήμουν γεννημένος κωπηλάτης, τράβηξα μακριά απ’την όχθη. Εγκλωβισμένος τόσα χρόνια στην άγονη στεριά, ξεκίνησα ένα ταξίδι που χρόνια ονειρευόμουν. Επιτέλους ήταν καιρός να μάθω τι κρύβεται στην άλλη πλευρά της λίμνης. Όσο ξεμάκραινα απ’την όχθη, η ομίχλη πύκνωνε απότομα. Δεν μπορούσα να δω τίποτα γύρω μου. Φοβήθηκα κάποια στιγμή πως θα χαθώ κι ίσως να μην μπορούσα να γυρίσω πίσω. Τίναξα όμως αυτές τις σκέψεις απ’το μυαλό μου και συνέχισα να προχωράω στο στόχο μου. Ήθελα τόσο πολύ να δω την άλλη όχθη που δεν με ένοιαζε τίποτα.

Ξαφνικά κάτι φάνηκε στον ορίζοντα και φωτεινό όπως ήταν έκανε μεγάλη αντίθεση με την καταχνιά. Ένα μπαλκόνι με περίμενε να το ανέβω. Άφησα τη βάρκα μου κι ανέβηκα με κόπο για να δω. Και τότε είδα… Ένα τεράστιο δωμάτιο με ένα φλεγόμενο κρεβάτι στη μέση. Και γύρω, παντού, χιλιάδες πακέτα τσιγάρα στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο. Πάνω στο κρεβάτι κοιμόταν μια κοπέλα, ήρεμη, γαλήνια σαν να ήξερε ότι θα’ρθω (μήπως της το’χα πει;). Πανικός πλημμύρισε το κορμί μου. Έπρεπε να ξεφορτωθώ τα τσιγάρα και έπρεπε να κάνω γρήγορα και να μην την ξυπνήσω. Μου πήρε κάμποσο για να τελειώσω, τα πέταξα όλα μες στη λίμνη. Ύστερα την πλησίασα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Την φίλησα στο μέτωπο και η φωτιά χαμήλωνε, αργά αργά, μέχρι που έσβησε. Τα είχα καταφέρει!

Πήδηξα χαρούμενος στη βάρκα μου, ανακουφισμένος που είχα κάνει αυτό το καλό! Μα τότε παρατήρησα πως τα κουπιά μου είχαν χαθεί. Βούτηξα στο νερό αναζητώντας τα μα ήταν μάταιο. Ο βυθός ούτε φαινόταν. Βρεγμένος μούσκεμα ανέβηκα ξανά στη βάρκα και το ταξίδι μου συνεχίστηκε δίχως να ξέρω που πηγαίνω. Πέρασα από μέρη όμορφα, μέρη με βλάστηση και ήλιο. Κουβανέζικοι ρυθμοί ηχούσαν από μακρια στ’αυτιά μου και σχεδόν μπορούσα να μυρίσω θάλασσες και δροσερά κοκτέηλ. Πέρασα όμως κι από μέρη σκοτεινά, απροσδιόριστα, όπου με ρεύμα ορμητικό παρασυρόμουν σε ανεξερεύνητα τοπία…

Ήμουν χαρούμενος πάνω στη βάρκα μου, μα το ταξίδι μου δεν θα κρατούσε για πολύ ακόμη. Οι φθορές ήταν φανερές, τα ρεύματα κι οι βράχοι είχαν ρημάξει τη βαρκούλα μου. Και τότε φάνηκε και πάλι η στεριά. Σε ποια όχθη άραγε θα με ξέβραζε το ρεύμα; Συγκρούστηκα με ορμή πάνω στο χώμα και η βάρκα μου έγινε κομμάτια. Δεν θα ξαναταξίδευα ποτέ μαζί της. Κοίταξα τριγύρω μου και σφίχτηκε η καρδιά μου… Ο τόπος ελάχιστα αλλαγμένος και τόσο γνώριμος. Είχα γυρίσει πίσω από όπου ξεκίνησα, τι ειρωνία! Χάθηκε να με ξέβραζε η λίμνη σε άλλη όχθη; Κι όμως το σπίτι, η πατρίδα μου, μου επιφύλασσε μια έκπληξη. Ένα μικρό λουλούδι είχε φυτρώσει μπρος στα πόδια μου! Κι έστω για λίγες μέρες, θα μου κρατούσε συντροφιά…